Tuma Tuma! (Scroll down for English)
Door: Jolien van der Geugten
Blijf op de hoogte en volg Jolien
31 Oktober 2010 | Ghana, Bolgatanga
Tuma tuma! Een lokale groet als je hier loopt of fietst en mensen tegenkomt. Vervolgens wordt gevraagd hoe het met jou en je familie gaat, en vraag je dat natuurlijk ook aan de ander.
De eerste week zit er alweer op! De tijd vliegt voorbij, dus ik doe erg mijn best om zoveel mogelijk informatie te verzamelen.
De afgelopen week heb ik een aantal interviews gehouden met jongeren, een schrijver en iemand van het Bolgatanga cultureel museum. De schrijver is Stephen Atalebe en heeft vier boeken geschreven over de cultuur en tradities van deze regio. De conservator in het (kleine) museum kon me veel vertellen over de traditionele religie.
Verder ben ik veel bezig geweest met mensen ontmoeten en vertellen dat ik er weer ben en het regelen van afspraken. Dat werpt hopelijk de komende twee weken zijn vruchten af.
Afgelopen zaterdagochtend om 6 uur ging ik mee met mijn Ghanese familie naar een naming ceremonie. Baby’s krijgen hier op de 7e dag na hun geboorte hun naam via een speciale traditie. Dit vindt meestal plaats bij de familie van de baby thuis. De vader van het kind vertelt welke namen het kind krijgt, meestal vernoemd naar mensen die belangrijk voor hen zijn (geweest) in hun leven zoals hun vader, moeder, oom, tante of goede vrienden. Vervolgens tilde de vader van de vader de baby op en goot water op de tong van de baby waarbij hij zei dat alles wat de baby zegt de waarheid moet zijn.
Vervolgens kwam er een pastoor die het kind doopte. Dit tweede gedeelte hangt natuurlijk af van de religie van de mensen. Na de doop werden frisdrank, bier, wijn en kebab rondgedeeld (om half 8 ’s morgens!). Iedereen feliciteerde elkaar en de ouders.
Verder heb ik mijn bezoek aan Gambibgo voorbereid. Komende dinsdag ga ik voor een aantal dagen naar Gambibgo, een rurale gemeenschap bij Bolgatanga. Eerst moet ik me introduceren bij de chief, hiervoor moet ik speciale kolanoten kopen op de markt morgen. Tijdens het bezoek moet ik opletten dat mijn knieën niet zichtbaar zijn, ik mijn benen niet over elkaar doe want daarmee zeg je dat je hoger/dominanter wilt zijn dan de ander, als er wijze ouderen zijn moet ik hen niet recht aankijken en buigen. Verder zijn er geen toiletten, stromend water of winkels in deze gemeenschap. Ik krijg een kamer in het familiehuis van Sadik, hij werkt aan een agrarisch project daar. Ik hoop veel meer te weten te komen over de traditionele religie (o.a. het vereren van goden en het offeren van dieren). En te ervaren hoe het leven op het platteland is, waar de meeste mensen boeren zijn en eten wat ze verbouwen.
Over een week dus meer hierover!
------------------------------------
------------------------------------
ENGLISH
Tuma tuma! A local greeting when you walk or ride bicycle here and meet people. Then they ask how you and your family are doing, and of course you ask this to the other person.
The first week is already finished! Time flies, so I am doing my best to collect as much information as possible.
The past week I did a couple of interviews with youth, a writer and a person from the Bolgatanga museum. The writer is Stephen Atalebe and wrote four books about the culture and traditions of this region. The conservator in the (small) museum told me a lot about the traditional religion.
Next to that I met a lot of people, told them that I am back and tried to make appointments. I hope this will be fruitful the next coming two weeks.
Last Saturday morning at 6 am I joined my Ghanaian family to a naming ceremony. Baby’s get their name on the 7th day after they are born by a special tradition. Usually this takes place at the house of the family. The father of the baby told the audience which names the baby will get, usually named after people who were/are important for them in their life’s like their father, mother, uncle, auntie or good friends. After that the father’s father held the baby and put some water on the baby’s tongue and he said that everything the baby tells should be the truth.
Then a pastor came in and baptized the baby. This second part of course depends on the religion of the family. After the baptism refreshments, wine, beer and kebab were given out (at 8 am in the morning!). Everybody congratulated the parents and each other.
Furthermore I prepared my visit to Gambibgo. On Tuesday I am going to Gambibgo for a couple of days, a rural community near Bolgatanga. First I have to introduce myself to the chief, for this I need to buy special kola nuts at the market tomorrow. During my introduction to the chief I have to take care of not showing my knees, not crossing my legs because with that I will show that I am higher or more dominant than the other person, and when there are wise elder men I can not watch them in the eye and I have to bow. In this area there are not toilets, running water or shops. I am glad that I can use a room in the family house of Sadik, he works there with an NGO on a agriculture project. I hope to get to know more about the traditional religion (f.e. sacrificing animals). And to experience life in a rural area, where most people are farmers and eat what they harvest.
In one week more about this!
Bye bye!
Jolien
De eerste week zit er alweer op! De tijd vliegt voorbij, dus ik doe erg mijn best om zoveel mogelijk informatie te verzamelen.
De afgelopen week heb ik een aantal interviews gehouden met jongeren, een schrijver en iemand van het Bolgatanga cultureel museum. De schrijver is Stephen Atalebe en heeft vier boeken geschreven over de cultuur en tradities van deze regio. De conservator in het (kleine) museum kon me veel vertellen over de traditionele religie.
Verder ben ik veel bezig geweest met mensen ontmoeten en vertellen dat ik er weer ben en het regelen van afspraken. Dat werpt hopelijk de komende twee weken zijn vruchten af.
Afgelopen zaterdagochtend om 6 uur ging ik mee met mijn Ghanese familie naar een naming ceremonie. Baby’s krijgen hier op de 7e dag na hun geboorte hun naam via een speciale traditie. Dit vindt meestal plaats bij de familie van de baby thuis. De vader van het kind vertelt welke namen het kind krijgt, meestal vernoemd naar mensen die belangrijk voor hen zijn (geweest) in hun leven zoals hun vader, moeder, oom, tante of goede vrienden. Vervolgens tilde de vader van de vader de baby op en goot water op de tong van de baby waarbij hij zei dat alles wat de baby zegt de waarheid moet zijn.
Vervolgens kwam er een pastoor die het kind doopte. Dit tweede gedeelte hangt natuurlijk af van de religie van de mensen. Na de doop werden frisdrank, bier, wijn en kebab rondgedeeld (om half 8 ’s morgens!). Iedereen feliciteerde elkaar en de ouders.
Verder heb ik mijn bezoek aan Gambibgo voorbereid. Komende dinsdag ga ik voor een aantal dagen naar Gambibgo, een rurale gemeenschap bij Bolgatanga. Eerst moet ik me introduceren bij de chief, hiervoor moet ik speciale kolanoten kopen op de markt morgen. Tijdens het bezoek moet ik opletten dat mijn knieën niet zichtbaar zijn, ik mijn benen niet over elkaar doe want daarmee zeg je dat je hoger/dominanter wilt zijn dan de ander, als er wijze ouderen zijn moet ik hen niet recht aankijken en buigen. Verder zijn er geen toiletten, stromend water of winkels in deze gemeenschap. Ik krijg een kamer in het familiehuis van Sadik, hij werkt aan een agrarisch project daar. Ik hoop veel meer te weten te komen over de traditionele religie (o.a. het vereren van goden en het offeren van dieren). En te ervaren hoe het leven op het platteland is, waar de meeste mensen boeren zijn en eten wat ze verbouwen.
Over een week dus meer hierover!
------------------------------------
------------------------------------
ENGLISH
Tuma tuma! A local greeting when you walk or ride bicycle here and meet people. Then they ask how you and your family are doing, and of course you ask this to the other person.
The first week is already finished! Time flies, so I am doing my best to collect as much information as possible.
The past week I did a couple of interviews with youth, a writer and a person from the Bolgatanga museum. The writer is Stephen Atalebe and wrote four books about the culture and traditions of this region. The conservator in the (small) museum told me a lot about the traditional religion.
Next to that I met a lot of people, told them that I am back and tried to make appointments. I hope this will be fruitful the next coming two weeks.
Last Saturday morning at 6 am I joined my Ghanaian family to a naming ceremony. Baby’s get their name on the 7th day after they are born by a special tradition. Usually this takes place at the house of the family. The father of the baby told the audience which names the baby will get, usually named after people who were/are important for them in their life’s like their father, mother, uncle, auntie or good friends. After that the father’s father held the baby and put some water on the baby’s tongue and he said that everything the baby tells should be the truth.
Then a pastor came in and baptized the baby. This second part of course depends on the religion of the family. After the baptism refreshments, wine, beer and kebab were given out (at 8 am in the morning!). Everybody congratulated the parents and each other.
Furthermore I prepared my visit to Gambibgo. On Tuesday I am going to Gambibgo for a couple of days, a rural community near Bolgatanga. First I have to introduce myself to the chief, for this I need to buy special kola nuts at the market tomorrow. During my introduction to the chief I have to take care of not showing my knees, not crossing my legs because with that I will show that I am higher or more dominant than the other person, and when there are wise elder men I can not watch them in the eye and I have to bow. In this area there are not toilets, running water or shops. I am glad that I can use a room in the family house of Sadik, he works there with an NGO on a agriculture project. I hope to get to know more about the traditional religion (f.e. sacrificing animals). And to experience life in a rural area, where most people are farmers and eat what they harvest.
In one week more about this!
Bye bye!
Jolien
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
